Józef Musioł, urodzony 9 stycznia 1933 roku w Połomi, syn Franciszka,
uczestnika trzech powstań śląskich na ziemi wodzisławskiej, i Marty
z Białeckich, także z rodziny powstańczej; polski prawnik, doktor nauk
prawnych, adwokat, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku,
dziennikarz, literat, założyciel i przewodniczący Stowarzyszenia Sędziów
Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, były wiceminister sprawiedliwości
i działacz Stronnictwa Demokratycznego; w dzieciństwie łącznik
Armii Krajowej; uczył się w szkole podstawowej w Moszczenicy, potem
w Liceum Ogólnokształcącym w Wodzisławiu Śląskim; był nauczycielem
w Wodzisławiu-Kokoszycach i Bełsznicy; ukończył prawo na UJ.
Już ten wypis z Wikipedii odsłania intensywność życia bohatera
książki. Ale dopiero jej lektura pozwala na poznanie pięknego
trudu tego życia i dramatycznego tła historycznego, społecznego,
obyczajowego, a przede wszystkim śląskiego zakorzenienia kulturowego
Józefa Musioła oraz bezgranicznej, ofiarnej jego miłości
do tej ziemi i zamieszkujących ją ludzi.
