Rządy Henryka II wypełnione były konfliktami. Tron, na którym zasiadał przez ponad 30 lat, musiał zdobyć siłą, mając do dyspozycji nieliczne wojsko i niewielu sojuszników. Jego panowania o mało nie zakończył konflikt z duchowieństwem. W ramach pokuty za zabójstwo arcybiskupa Tomasza Becketta został wychłostany nago przed katedrą w Avranches i musiał odbyć pielgrzymkę do grobu zamordowanego. Najtrudniejszą walkę stoczył jednak ze swoimi synami
Henryk II miał czterech synów, którzy dożyli lat sprawnych i żaden z nich nie ustępował ambicjom staremu królowi. Henryk, zwany Młodym Królem, Ryszard, który zyskał później przydomek Lwie Serce, Godfryd oraz Jan, za namową Kapetyngów, a także kierowani własną rządzą władzy przez ponad 15 lat starali się wykroić z andegaweńskiego imperium niezależne władztwo. Swoją rolę w wewnątrzdynastycznych walkach odegrała również żona Heryka II Eleonora Akwitańska, jedna z najciekawszych i najpotężniejszych kobiet średniowiecznej Europy.
