Kolonizacja Nowej Zelandii 1769-1840

Już pierwsze kontakty pomiędzy przybyszami zza morza a rdzenną ludnością wysp Maorysami, do których doszło w XVII i XVIII wieku, doprowadziły do krwawych starć. W pierwszej połowie XIX wieku doszło natomiast do szeregu następujących po sobie ataków na statki europejskich łowców fok i ataków odwetowych z ich strony na maoryskie wsie. Prawdziwe morze krwi zaczęło się lać jednak dopiero wraz z rozpowszechnieniem się na wyspach broni palnej. W tym okresie tzw. Wojny Muszkietowe pomiędzy poszczególnymi iwi (plemionami) Maorysów doprowadziły do zdziesiątkowania wielu z nich. Zasiały też wśród nich ziarno nienawiści, które później, w okresie kolonizacji wysp przez Wielką Brytanię, uniemożliwiło zjednoczenie się w walce ze wspólnym wrogiem, a co więcej spowodowało, że rdzenna ludność często stawała po przeciwnych stronach konfliktu. W tym okresie doszło do długoletnich walk brytyjskich sił rządowych i lokalnych wojsk kolonialnych z rdzenną ludnością, znanych pod nazwą Wojen Nowozelandzkich.

Wojny Nowozelandzkie były serią kampanii z połowy XIX wieku, w których z jednej strony brało udział część Maoryskich iwi (plemion), zaś z drugiej siły rządowe, w skład których wchodziły wojska brytyjskie i kolonialne oraz ich maoryscy sojusznicy. Dwa główne etapy konfliktu przypadły na połowę lat czterdziestych XIX wieku i lata sześćdziesiąte XIX wieku...