Zadupia

"Zadupia" to powieść o wojnie, samotności, rozczarowaniu, gniewie. António Lobo Antunes nie oszczędza czytelnika - jego proza jest intensywna, gęsta od emocji, prowokująca do refleksji. Przenikliwie, brutalnie szczerze rozlicza się z portugalską przeszłością kolonialną. Opowiada o wojnie w Angoli jak nikt inny - bez upiększeń, bez patosu, z perspektywy człowieka wrzuconego w tryby bezdusznej dyktatorskiej machiny. To powieść autobiograficzna, ale jednocześnie reprezentatywna dla całego pokolenia Portugalczyków.

Antunes nie tylko rekonstruuje realia afrykańskich frontów, ale również opisuje powrót do ojczyzny żołnierzy, których życie na zawsze naznaczyła wojna. Konflikt, trwający niemal 14 lat, odcisnął piętno na całym społeczeństwie. Około miliona mężczyzn uciekło za granicę, żeby uniknąć wcielenia do armii. Zginęło ponad 8 tysięcy żołnierzy, 1000 białych cywilów i co najmniej 100 tysięcy czarnych, lecz nikt nie policzył rannych i osób okaleczonych psychicznie. Antunes należał do tej grupy, nie potrafił wrócić do codziennego życia. Jego małżeństwo się rozpadło. Dopiero łącząc doświadczenia płynące z wykonywania zawodu lekarza psychiatry z pasją do pisania, odnalazł sposób na rozliczenie się nie tylko z własną przeszłością, ale i z mitami narodu, który przez dekady żył karmiony propagandowymi iluzjami.