52 przypadki Pana Cypriana

Pan Cyprian to mężczyzna w stosownym wieku, który przeszedł już smugę cienia; mieszka w dużym mieście na 44 piętrze (dokładnie pośrodku drogi między ziemią a niebem) bloku z wielkiej płyty; jest samotnikiem, ale ma wiernego przyjaciela psa o imieniu Pedro.

52 przypadki Pana Cypriana to szczególnie ambitna próba połączenia obrazu i litery, której śmiałość i subtelność znać już w tytule. Słychać tu aluzję zarówno do Przypadków Robinsona Crusoe, jak też do prozy, której bohaterem jest Pan Palomar (arcydzieło Italo Calvino), a wreszcie do poezji sygnowanej mianem Pana Cogito. Podobnych aluzji jest zresztą więcej, ale zawsze są dyskretne. prof. Aleksander Nawarecki

Niewątpliwie jest to utwór oryginalny, będący zaproszeniem do dialogu lub refleksji nad własnym życiem, a przy tym udowadniający, że forma opowieści graficznej nie musi być infantylna i może z powodzeniem obyć się bez epatowania czy to dosadnym humorem, czy brutalnymi efektami. Scenariusz Tomasza Chlewińskiego jest mądry proponuje pełne pogody ducha spojrzenie na naszą codzienną egzystencję i zawiera spory ładunek niebagatelnych przemyśleń. Rafał Trejnis jest zaś uzdolnionym rysownikiem, sięgającym po niebanalne rozwiązania graficzne, ale dbającym o estetykę i czytelność rysunkowego przekazu. Komiksów takich powstaje w Polsce zdecydowanie mało (powiedziałbym, że za mało), rzadko też zdarza się, by pojawiały się u nas przedruki utworów zagranicznych, utrzymanych w podobnej poetyce i podejmujących taką tematykę. prof. Jerzy Szyłak