Sam teatr nie wystarcza. Reduta, Białoszewski...
Autor monografii przypomniał słynne zdanie Juliusza Osterwy o tym, że "teatr stworzył Bóg dla tych, którym nie wystarcza kościół", po czym wyjaśnił, że książka poświęcona jest twórcom przekraczającym granice teatru i wkraczającym w "domenę liturgii", "nawiązującym do szeroko pojętej strefy sacrum, do spraw ostatecznych". Tom już w punkcie wyjścia przybiera charakter dzieła bardzo osobistego, czego autor nie ukrywa, zwracając uwagę na fakt, że niektóre umieszczone w książce teksty stanowią "gest pamięci wobec przyjaciół".
z recenzji dra hab. Patryka Kenckiego
Tadeusz Kornaś dysponuje unikalną wiedzą, która pozwala mu rozpoznać w dziele teatralnym kody liturgiczne, tworzące oryginalny "szyfr transcendencji". Z powodu gwałtownego zeświecczenia kultury Zachodu, dla większości widzów (ale i teatrologów) jest to szyfr nie tylko trudny do odczytania, ale nawet zauważenia. Autor przypomina powstałe w wieku XX teksty i spektakle, których nie sposób zrozumieć bez znajomości liturgii. Dotyczy to zarówno pism Limanowskiego i Osterwy, spektakli Schillera, Grotowskiego, Białoszewskiego, dzieł Nowosielskiego (jako autora scenografii teatralnej) czy Roberta Pożarskiego. Kornaś dysponuje też wyjątkową wrażliwością na metafizyczny wymiar sztuki, w szczególności zaś kwestie związane ze śmiercią człowieka i końcem świata (tzw. "Rzeczy ostateczne"), dzięki czemu potrafi przenikliwie interpretować dzieła Mikulskiego, Kajzara, Jarnuszkiewicza. Perspektywa eschatologiczna pojawia się nawet we wspomnieniu o teatrologicznej działalności Zbigniewa Osińskiego.
z recenzji dra hab. Jacka Kopcińskiego