Wojsko Polskie 1939. Organizacja i uzbrojenie w.2

Stan uzbrojenia Wojska Polskiego we wrześniu 1939 r. był efektem działań realizowanych w dwudziestoleciu międzywojennym. W tym czasie prowadzono unifikację uzbrojenia połączoną z równoczesną wymianą na nowsze wzory, w większości już produkcji polskiej. W połowie lat trzydziestych zdołano ujednolicić podstawową broń strzelecką i uzupełnić ją nowymi rodzajami. Częściowo wymieniono też sprzęt artyleryjski na wyprodukowany po I wojnie światowej i uzupełniono go nowocześniejszymi działami. Utworzone bronie pancerne, istniejące lotnictwo i inne bronie techniczne zaopatrzono w sprzęt głównie produkcji krajowej. Przed wybuchem wojny uzbrojenie żołnierzy polskich w przeważających rodzajach i wzorach nie odbiegało jakością od używanego w innych armiach, czego sprawdzianem była kampania polska 1939 r.

Niniejszy album ukazuje uzbrojenie polskich żołnierzy wojsk lądowych, Marynarki Wojennej oraz służb podporządkowanych podczas mobilizacji w 1939 r. w Polsce. Na kilkuset ilustracjach autorstwa Krzysztofa Haładaja zaprezentowano broń białą, uzbrojenie ochronne, broń strzelecką oraz artylerię. Broń pogrupowano według użycia i pokazano, że to samo uzbrojenie mogło być używane w rozmaitych konfiguracjach oraz przewożone i instalowane na różnego typu pojazdach konnych, mechanicznych, samolotach i okrętach.