Duchowość (według) rzeźbiarza
Książka jest cenną i potrzebną pracą, która zasługuje na bardzo wysoką ocenę, głównie ze względu na oryginalne i wnikliwe podejście do odkrycia i zbadania elementów duchowych w sztuce rzeźbiarskiej, a także na niewielką liczbę tego typu opracowań w polskiej literaturze psychologicznej. Celem książki jest zbadanie koncepcji duchowości, która zdaniem autorki przebija się w osobistych poglądach i sposobie przeżywania artystów rzeźbiarzy będących absolwentami Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem.
Autorce udało się nadać książce interdyscyplinarny charakter w ujęciu psychologii i sztuki, a zarazem zachować klarowność i metodologiczną spójność, dzięki czemu książkę cechuje naukowy obiektywizm. Ponadto wyniki badania jakościowego [] mogą być ważnymi inspiracjami do dalszych badań ilościowych pozwalających zweryfikować zaobserwowane tendencje.
Zapoznając się z treściami książki, czytelnik może zyskać wiele cennych i przydatnych informacji dotyczących różnych aspektów duchowości i jej związku z procesem twórczym artystów-rzeźbiarzy. Bez cienia wahania książkę można polecić jako cenną i użyteczną nie tylko dla psychologów i artystów, ale i także dla szerokiej rzeszy osób interesujących się duchowością w jej uniwersalnym wymiarze.
Dr hab. Dariusz Krok, prof. UO
W centrum zainteresowań autorki jest duchowość człowieka. Zamysł badań jest w swej istocie fenomenologiczny: duchowość interesuje autorkę jako fenomen przejawiający się w doświadczeniu i dający o sobie znać w rozmaitych formach ekspresji, na przykład werbalnych. []
To, co wyróżnia badania autorki spośród innych już przeprowadzonych, to skupienie się na zjawisku tak, jak je postrzega konkretny człowiek, którego łączy z innymi to, że jest on jak oni czynnym artystą-rzeźbiarzem wywodzącym się z konkretnego, opisanego w pracy środowiska społeczno-kulturowego.
Dr hab. Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz, prof. UJ