Jak wspierać transpłciowe dziecko

Matka, ojciec i transpłciowe dziecko Paula Szewczyk spotkała się z nimi w 2021 roku. Jestem na takim etapie, że wierzę, że może jeszcze to się cofnie mówił wtedy ojciec. Wspieram je, ale przyznaję, że nadal z tyłu głowy mam takie: a może?... zastanawiała się matka. Gdy autorka wróciła do nich po czterech latach, usłyszała: Jestem ojcem, który dzisiaj bez problemu mówi, że ma syna. (...) Tranzycja niczego mi nie odebrała w byciu ojcem. Wręcz wzbogaciła doświadczenie ojcostwa. Naprawdę powiedziałam ci, że urodziłam córkę i że dla mnie to się nie zmieni? zdziwiła się matka. Dzisiaj mówię, że urodziłam syna, tylko o tym nie wiedziałam!.

Gdy zrozumiałem, kim jestem, byłem jeszcze za młody, żeby obawiać się, że nie wszyscy mogą to zrozumieć wyznał transpłciowy Marcin. Dla mnie to po prostu byłem ja i tyle.

Opowieści bohaterów są uzupełnione o rozmowy z trojgiem ekspertów w tematyce transpłciowości. Mówią o tym, jak przebiega proces tranzycji w Polsce. Zdarza się, że osoby odkładają swoje życie na po tranzycji? pyta autorka Juliana Stradomskiego, lekarza psychiatrii. Znam wiele takich osób, które czekają z podjęciem studiów, bo nie chcą iść na uczelnię pod starymi danymi. To wciśnięcie pauzy na życie. Chciałbym im powiedzieć: nie czekajcie.

Książkę zamykają rady, które dają bohaterowie części reporterskiej, każdy na podstawie własnego doświadczenia. Mówią między innymi: Nie oceniaj (ojciec). Na wszystko trzeba czasu. Daj go sobie i dziecku (matka). Nie karz go za to, że jest trans (dziecko).