Ismailici. Zarys historii

Ismailici to ugrupowanie muzułmańskie, które w VIII w. wyodrębniło się z szyizmu. Przez całe stulecia wiadomości o nim czerpano jedynie z relacji wrogich im autorów sunnickich oraz kronik krzyżowców, dlatego nauczanie i praktyki tej społeczności obrosły mitami i legendami (opowieść o asasynach podległych Starcowi z Gór). Odkrycie w pierwszej połowie XX w. licznych materiałów źródłowych, zachowanych w prywatnych kolekcjach, nadało nowy wymiar badaniom nad rolą i znaczeniem ismailitów w dziejach islamu. F. Daftary, na podstawie rzetelnej analizy naukowej dostępnych źródeł, przedstawia fascynujący obraz dramatycznej historii tego ugrupowania, w której okresy prześladowań i wewnętrznych schizm przeplatały się z wiekami potęgi i rozwoju, m.in. przebieg kształtowania się doktryny, państwo Fatymidów w Afryce Północnej i Egipcie (X-XII w.), wspólnotę perskich wyznawców skupionych wokół ośrodka w twierdzy Alamut (XI-XIII w.), a po jej zniszczeniu proces wyłaniania się współczesnych form ruchu (m.in. społeczności chodżów pod przywództwem Aga Khanów). Autor przybliża także skomplikowane i okrywane tajemnicą zasady wiary, zwłaszcza ezoteryzm i oczekiwanie na przyjście mesjasza-mahdiego, oraz omawia twórczość wybitnych myślicieli ismailickich.